In het begin van 1900 werd door de westerse wetenschap bewezen dat zilver een sterk antibioticum was en werd door menig arts Colloïdaal Zilver aangewend tegen infecterende organismen. In deze tijd was Colloïdaal Zilver te duur om te patenteren en ontwikkelde de farmaceutisch industrie haar eigen antibiotica en werd het klinisch gebruik van Zilver aan de kant gezet. Tientallen jaren later werd geconstateerd dat vele ziekteverwekkende bacteriën, schimmels, virussen een immuniteit haden opgebouwd tegen de werking van antibiotica.
Bovendien kan de meeste antibiotica nuttige darmbacteriën vernietigen. Hoewel Colloïdaal Zilver vele schadelijke bacteriën opruimt, blijkt de darmflora in tact te blijven. Het is niet waarschijnlijk dat nuttige bacteriën wel tegen Zilver kunnen en schadelijke niet. Het is veel waarschijnlijker dat het Zilver snel wordt opgenomen in het bloed en dan ziektekiemen in het bloed en de organen opruimt. Colloïdaal Zilver kan bewijzen dat honderden ziekteverwekkers onschadelijk gemaakt kunnen worden, zonder resistente ketens te ontwikkelen en zonder enige bijwerking in tegenstelling tot antibiotica.